Richting het Noorden…..

Aangezien we in de tweede helft april naar Griekenland willen reizen hecht ik er wel aan om, indien mogelijk, niet met een ingetapete camper op stap te gaan. Nu hoor ik jullie denken, misschien is dat wel helemaal niet zo erg want dan kun je nog een beetje oefenen in het manoeuvreren. Nee vrienden hij moet er weer spic en span uitzien. Om die reden heb ik dan ook een afspraak gemaakt met de dealer om vanuit Spanje rechtstreeks daarheen te rijden teneinde vrijdag a.s. de provisorisch vastgezette onderdelen weer iets professioneler te bevestigen. We willen ons niet haasten en besluiten zaterdag Benicassim te verlaten. De weersvoorspellingen zijn uitstekend dus dat worden ontspannen ritjes richting huiswaarts. We starten op tijd want, is de gedachte, net over de grens in Frankrijk stoppen, stoeltjes naar buiten en nog een paar uurtjes genieten. Helaas, al ter hoogte van de Ebro Delta krijgen we al de nodige luchtverplaatsing te verstouwen. Ik troost Jeanne met de wetenschap dat het rond die vlakte altijd hard waait. En inderdaad als we er zo,n 70 km voorbij zijn verminderd de wind en kan ik mijn spierballen even losschudden. Maar dan, al aan de voet van de Pyreneeën begint het gelazer (excuses le mot). De wind wakkert aan en windstoten teisteren de camper en de levende have daarin. In de buurt van Port Bacares worden we door de Tomtom van de peage gedirigeerd om richting Port Leucate te gaan alwaar we een camperplaats hadden ingetoetst. Degenen onder ons die de route kennen weten dat je hier op een weg tussen hele grote binnenmeren rijd. Laat ik zeggen dat die laatste 20 kilometers een zeer enerverende belevenis was en dat, hoewel de camperplaats in deze omstandigheden, een zeer desolate indruk op ons maakte, wij blij waren om ons rijdend huis te kunnen parkeren. En dat was het? Nee hoor, we bleken na raadpleging van windfinder in een zeer diep stormveld terecht te zijn gekomen (windkrach 10 Bft) die, zo luid de voorspelling, twee dagen aanhoud. Aangezien de camperplek ook geen enkele beschutting biedt was het een onrustig nachtje. Vanmorgen overleggen we. Het lijkt erop dat de wind zo tussen Narbonnen en Nimes zal afnemen tot 6 Bft en minder windvlagen. We willen graag Avignon nog zien dus hoewel de wind nog raast wagen we het erop. De eerste 30 km is nog geen feest maar allengs zwakt het af en kunnen we weer wat ontspannen rijden. Nog ruim voor Avignon begint het echter van weer. We komen zeker in de buurt van de mistral zo betoog ik. Mijn lief ziet de lol van dit soort mededelingen in het geheel niet in duikt in een stapel magazines teneinde de boze buitenwereld buiten te sluiten. We bereiken Avignon en bij de eerste blik op de Pont zijn we alweer blij.