En dan gaan we…….

Of toch niet? Zaterdag is het dan zo ver, ik ga de camper uit de stalling halen. Stroomkabeltje er af (want eerder deze week constateerde ik dat de huishoudaccu’s wel erg leeg leken te zijn) en richting Meestoof. Bedoeling is vandaag zo veel mogelijk inladen. Daar aangekomen kijk ik nog eens naar de spanning van de accu’s. Vreemd, ze zijn nog niet op vollen spanning na 4 dagen laden. Enfin, we beginnen spullen te slepen en half de middag kijk ik nogmaals hoe het met de spanning staat. Vrijwel leeg!!. Ships, flux maar eens even een caravan en kampeerartikelen winkel bezocht en vervolgens een Kwikfit. Duidelijk wordt wel dat ze kapot zijn maar helaas geen batterijen te scoren. Thuisgekomen doe ik maar een mailtje naar mijn onvolprezen camper reparateur met het verzoek om zo spoedig mogelijk aan een paar accu’s te geraken. We leggen ons er maar bij neer dat van vertrek maandag waarschijnlijk geen sprake zal zijn. Zondag hebben we nog een feestelijke happening. Mw. Sonke wordt 90 jaar! Nee het is niet mijn moeder maar de moeder van onze vrienden en ja, volgens de Sonke stamboom een generatie of 6 terug wel degelijk familie. Een traditie is dat wij bij dit soort feestelijkheden een andere moeder van een van de vrienden ophalen en vervoeren. Aldus hebben wij die zondag een passagier in onze camper waar menigeen jaloers op zou zijn! Een mevrouw in Walcherse klederdracht! Maandagmorgen krijg ik een mailtje. Als het een beetje meezit is zijn rond de middag de accu’s aanwezig. De fietsen erop, nog een laatste boodschapje en rond 13.30 uur rijden we richting Goes. De bestelde artikelen zijn er en worden ingebouwd. Rond 14.45 zijn we dan toch nog op pad. We rijden België in en vallen zo ongeveer van de ene file in de andere. We stellen ons doel voor vandaag maar een beetje bij want zo rond 18.30 uur zetten we ons op het laatste plaatsje van een CP in Bapaume ‘slechts’ 185 km van huis maar toch al weer in Frankrijk! Yes!!!