Mijn feestje…..

Dat is het zegt Jeanne als we ’s morgens Dinard niet al te vroeg verlaten. Reden: de camping waar we staan is nauwelijks bezet en muisstil dus hebben we geslapen tot een eindje in de morgen. Nu is de afstand naar Dinan waar we een CP aan de rivier de Range hebben ingetoetst niet erg groot. Die bereiken we, met een omweg al rond 11.30. De omweg bestaat er uit dat onze Tom luidkeels roept: “u hebt uw bestemming bereikt” wanneer we hoog op een viaduct boven de rivier rijden. Maar zoals altijd ‘en France’ kom je binnen de kortste keren een rotonde tegen en ook nu kunnen we na een paar kilometer op onze schreden terug keren. Nu zijn we alert en zien het rode bord met parkeerverwijzing en camper afbeelding aan het eind van het viaduct. Scherp links zoeven we naar beneden en staan in no time op een leuke rustige plek. Een beetje munten in de automaat (10 euri en we mogen tot de andere morgen 10.30 uur staan) en maken ons gereed voor de beklimming naar het hoger gelegen stadje. Net als we aanstalten maken aan de klim te beginnen komt een gloednieuwe Carthago parkeren. We begroeten de vriendelijke en spraakzame eigenaren (Engelsen) en vernemen dat ze hier al eerder waren. Hij wijst ons op een alternatief voor de steile trappen naar boven namelijk een mooi cobblestone straatje iets verderop. We zijn hem, zeker achteraf, zeer dankbaar. Het blijkt een liefelijk straatje, weliswaar met een stijgingspercentage dat ons zo af en toe noopt een wijle te verpozen, maar zeker stukken gemakkelijker en leuker dan de trappen. We bereiken door de poort het oude centrum en ja hoor, geweldig leuk. We lopen, we kijken, we genieten en al spoedig duiken we op een terras voor de lunch. Ik trakteer zegt mijn lief. Dat laat ik me natuurlijk graag aanleunen. Weliswaar betaal ik na het nuttigen met de gezamenlijke betaalkaart maar ach, het idee telt niet waar. Na nog een poosje door het oude centrum en over de verdedigings muren te hebben rondgezwalkt dalen we af naar ons home. Vanavond trakteer ik zeg ik op het terras waar we zijn neergestreken. Mijn meisje kijk mij vertedert aan en zegt graag op de uitnodiging in te gaan. Aldus geschied en jawel: ook deze uitspatting wordt van de gezamenlijke rekening afgeschreven. Als dat geen liefde is?

O, en niet te vergeten, dank dank dank, voor alle appjes, berichtjes, telefoontjes en face timetjes, die mij gedurende de gehele dag hebben bereikt!!