Rondje Skye

Knipperen tegen het zonnetje als we 's morgens de oogjes open doen. Dat begint goed. Even een broodje scoren in het winkeltje naast de pub en dan Skye verder verkennen. Portree is onze eerste stop. Het is het enige wat grotere plaatsje op het schiereiland en ook daar ben je geen uren bezig om het te verkennen. Verder dan naar Dunvagen castle, zeg maar het thuis honk van de Macleods. Deze Clan en die van de Donalds hebben elkaar eeuwen de tent uit gevochten. Toch zijn er nog over en woont er nog steeds een Clan chief in het kasteel. Grappig is wel dat er een tijdje een Clan chief woman was genaamd Flora. Dat bij gebrek aan mannelijke opvolgers. Als ik navraag doe blijkt dat ze op haar 60e in 1935 chief werd en dat tot haar 98e is gebleven. Men zeg dat ze de familie weer heeft verbonden en zelfs leden die in het buitenland woonden heeft overgehaald terug naar hun roots te keren. De huidige chief, de dertigste in lijn, is dat sinds 2007 en is nu pas 43 jaar. Dat is ook de reden dat er geen schilderij van hem hangt. Hij wil eerst wat ouder worden zo vertelde een van de medewerkers op mijn vraag waarom. Goed we trekken verder met het plan Skye te verlaten en naar een camping te gaan die we rond 4 uur volgens de Tom moeten bereiken. Een dagje rust willen we. Het gaat goed tot zo,n 15 kilometer voor de camping, althans volgens Tom. We worden een weggetje in gedirigeerd waar om de honderd meter bordjes staan dat er een passage plek is. Smal dus zullen we maar zeggen. Na een kilometer of 7 belanden we voor een hek waarop staat dat het verboden is deze te passeren. Inmiddels is mijn lief in alle staten en wil eigenlijk dat er nu een oplossing komt en we direct op een vierbaans terecht komen. Dat lukt dus even niet. Ik sla maar een volgende afslag in en het wordt er niet beter op. Uiteindelijk komen we op een plek waar ik het spul kan keren en tref daar een huis met een tuin en jawel een dame er in. Ik leg haar uit dat we enigszins de weg kwijt zijn. Ze beaamt dat direct en legt mij in gedeeltelijk onverstaanbaar Engels en nog onverstaanbaarder Gaelic uit waar we moeten zijn. Het komt er volgens mij op neer dat we de gehele route van zo,n 9 kilometer single road terug moeten. Als ik na ongeveer een kilometer op een kruising kom rijd er net een auto weg. Ik geef gas en achtervolg hem. Jeanne staat inmiddels stijf van de adreline en geeft mij opdracht mijn snelheid te matigen. Ik leg haar uit dat ik juist in de buurt van de voorganger wil blijven want zo zie ik aan de het remmen van de voorganger dat er een tegenligger aan komt en die dan ook op mij wacht. Na enkele van die ontmoetingen waarbij een passage plaats moet worden opgezocht snapt ze het en is muisstil. We komen terug op de route maar snappen nog niet waar die camping dan wel mag zijn. Langverhaal kort: rond 18.30 komen we er aan en, ja hoor, bordje fully booked. Uiteindelijk vinden we rond 19.00 uur iets wat op een verdeelde CP lijkt en kunnen we de dag afsluiten. Niet overigens dan nadat ik het echt wel verdiende biertje over de tafel stoot maar ja, je hebt nu eenmaal van die dagen.