’t Was bere gezellig…..

Jeanne heeft het plan opgevat om gevolg te geven aan een uitnodiging op een aanplakbiljet. Vrijdag de 17e, zo staat op het plakkaat, is er een buffet in de kantine van de camping met jawel….. live muziek van een plaatselijk zeer bekende groep. Ik sputter wat tegen zo in de trant van wat kan er nu en lekker en leuk zijn in dat kale cafetaria. Mijn lief houdt echter voet bij stuk en schrijft zich in voor de somma van € 8,50 p.p.. Afijn zeg ik, daar kun je je dus nauwelijks een buil aan vallen. Welgemoed trekken we zo rond 6 uur onze waterdichte voetbescherming aan (het heeft namelijk de godganse dag geregend) en stiefelen richting de uitspanning. Bij binnenkomst is het er al gezellig druk en aangezien het geheel bestaat uit beton, tegels en glas en derhalve geen enkele demping op het volume aanwezig is, oorverdovend lawaaiig. We zetten ons aan een tafeltje waar we een tweetal Nederlanders van het rustige soort treffen, dus gezellig. De patroon kondigt aan dat het buffet geopend is en een horde van, voornamelijk Engelse gasten, stort zich op het warme gedeelte om op terugweg ook nog de koude starter mee te nemen. Wij staan in een rij voor het koude gedeelte teneinde mij een lekkere salade samen te stellen. Jeanne ziet hoe de koude gerechten op deze tafel in een razend tempo verminderen en spoed zich naar de overkant van de zaal alwaar nog een koude tafel staat. Ik blijf volhouden en als laatste met nog één mijnheer voor mij ben ik er dan. Hij laat grootmoedig drie blaadjes sla voor mij liggen. Ook bij de tomaten aarzelt hij maar ook daar is hij zo fideel nog twee schijfjes te laten liggen maar bij de halve eitjes gaat het fout. Er liggen er nog twee, genoeg voor ieder zou je denken, maar helaas er trekt kennelijk een waas voor zijn ogen en zonder verder nog naar mij om te kijken graait hij de twee eieren mee en weg is hij. T’ís nog goed gekomen want ter andere zijde vult de patron nog een en ander aan dus kon ik mijn eitje toch nog scoren. Als een ieder ongeveer klaar is met het leegroven van de voedselbank komt de beloofde entertaingroep binnen. Tipical Portugees, zo kondigt de patroon hun aan en verteld er bij dat ze wereld beroemd zijn hier in de Cabanas. Wat volgt is een soort bonte avond van zang en dans en het moet gezegd. De groep doet zijn en haar best en maakt het toch nog reuze gezellig. Een ding valt erg op. Een van de dames (die met die trom) danst regelmatig met een van de mannen een wervelde ronde dans. Nu wil kennelijk het geval dat zij die morgen een slip, of laten we liever zeggen een onderbroek, heeft aangetrokken waarvan het elastiek, wellicht door de vele wasbeurten, de rek heeft verloren. Hoe ze het klaar speelt wij weten het niet want ondanks het zeer snelle dansen weet ze om de paar seconden de rand van het elastiek te vinden en weer net op tijd de broek van ongeveer kniehoogte in de richting bovenkant achterwerk te tillen.Ik heb er helaas geen foto van maar het levert haar zoals jullie je kunt voorstellen, veel extra applaus op. Al met al was het dus een zeer geslaagde avond.