And here is……..OKKE!!!!!

Who de f*ck is Okke hoor ik u denken. Wel, hoe zal ik het u duidelijk maken. Laten we beginnen bij een van de eerste bezoeken die we brachten aan het bar/restaurant gedeelte van het vakantiedorp waar wij momenteel in de menigte opgaan. We zitten aan een tafeltje genoeglijk een Spaanse doch zeer verhollandste/verengelste/verbelgischte specialiteit te nuttigen. Een heer vraagt ons in het Engels of de extra stoel aan ons tafeltje vrij is. Wij geven groen licht en de heer schuif aan bij een gezelschap. Gezien het taalgebruik een Hollands gezelschap dat een bakje doet. Er is gezellige kout en wanneer wij onze vorkjes neerleggen breng de heer in kwestie de stoel terug en vraagt ons, dit maal in het Nederlands, of wij toevalligerwijs a.s. donderdag nog op de camping zijn. Wij beamen dat waarna hij wijst naar een groot, door middel van en beamer aangelicht, filmdoek. Daarop worden, zo hadden wij al gezien, de dag en tijdstip (meestal tijdens het happy hour van 17.00 to 18.30 uur) van optredens van een aantal artiesten worden afgekondigd. Als wij kijken staat er dat the big entertainer OKKE donderdag zal optreden. Dat ben ik; voeg hij ons stralend toe, waarna wij niet anders kunnen dan beloven dat we er zullen zijn. Zo gebeurt het dat wij donderdag zo tegen vijf uur ons richting de kantine begeven. Nog niet zozeer om het aangekondigde optreden van Okke te aanschouwen maar veeleer om met een goede WIFI verbinding wat website en mail achterstand weg te werken. Het is, zo blijkt, ongelofelijk druk op de terrassen. Binnen echter plaats zat en jawel Okke is zijn apparatuur aan het testen hetgeen je horen en zien doet vergaan. Maar goed eenmaal ingeregeld is het te doen. Nu blijkt dat de drukte niet uitsluitend Okke betreft maar er is tevens uitreiking gepland van de prijzen van het jeu de boules toernooi dat hier deze winter kennelijk is gehouden. Net als Okke zijn optreden start met de onvergetelijke begroeting die Marlene in Cabaret eruit gooit (Wilkommen,Benvenue Welcome enzovoort) begint de meute de kantine c.q. de bar te bestormen en een plaatsje te zoeken. Otte zet in met nummers als Hello Mary Lou, Send me the Pillow, Adios Amico, A big bouquet of Roses en nog meer van dit soort ‘natte broeken’ muziek zoals een lieve vriendin van ons dit genre steevast noemde. De geluidsterkte alsook de steeds verder oprukkende mensenmenigte doet ons, aangezien mijn werkzaamheden er enigszins onder te lijden hebben, besluiten maar even naar rustiger oorden te vertrekken. Zo rond een uur of negen hebben we nog trek in een klein hapje. We gaan richting kantine in de veronderstelling dat we daar nu rustig wat kunnen nuttigen. Niets is minder waar. Het dampt en puilt er uit van dansende en springende pensionados die kennelijk allen een zeer goede conditie hebben en dat alles onder aanvoering van onze eigen Okke! Nu komen liedjes voorbij als sabberdejosia, pikketanissie,geeft mij maar Amsterdam en natuurlijk het kleine café kortom het gehele radio Holland repertoire. Voor de Engelsen maakt de taal al helemaal niet meer uit want die zijn al geheel beneveld en dus polonaisd iedereen vol enthousiasme en inzet mee. We kijken het eens aan en met een doos waarin een pisa is verscholen zwaaien we maar eens naar Okke en weg zijn we. Het bleef nog lang onrustig in het dorp, en de kinderen maar denken dat Opa en Oma gelukkig lekker rustig oud zitten te wezen in hun overwinteringkamp!