Nogal spectaculair……

Na nog een boodschapje bij de Carrefour (jawel, ook hier met regelmaat te vinden evenals de Lidl) beginnen we aan onze rit richting Monemvassia. We volgen de kustweg van Nafplio naar Leonidio. Ook nu weer schitterend. Vanaf Leonidio waar we even stoppen voor de lunch steken we over naar Skala, dwars door het Parnassosgebergte (met toppen van 1839 mtr.). De route is niet zo aan Jeanne besteed want, zeg maar dat ze de ravijnen en de droog liggende rivierbeddingen wel erg diep vindt, en dat zijn ze ook! Daarbovenop heel veel haarspeldbochten, weinig ruimte om iemand te laten passeren en al helemaal geen noemenswaardige beveiliging langs de bermen. Kortom, veel foto’s worden er op een bepaald moment niet meer gemaakt en het is verdacht stil naast me. Ook het passeren van enkele dorpjes is wel een kwestie van een beetje geluk hebben. Je kunt namelijk absoluut niet hebben dat er halverwege een tegenligger opdoemt want dan sta je vast. Soms zo smal dat er enkele centimeters naast de spiegels overblijven maar ook weer zo verrassend wanneer je hoog in de bergen een dorpje tegenkomt met een heel gezellig marktje omgetoverd tot een groot terras, waar je vervolgens geacht wordt zo ongeveer dwars door te rijden. Maar we komen in de lager gelegen gebieden en bereiken Monevassia. We zoeken een CP die in het Acsi boek wordt vernoemt maar die is niet te vinden. We rijden wat rond en ja, daar, langs een haventje op een (kennelijk niet meer in gebruik zijnde) ferry aanleg plateau staan campers. Aan een paal hangt een wat verschoten no camping bordje maar kennelijk trekt men zich daar hier niets van aan. We informeren even bij de ‘buren’ en geen probleem dus. Een van de camperaars, een Zweed, staat er inmiddels al acht! maanden. We installeren ons en genieten van het uitzicht op de rots in zee die we morgen gaan bezoeken.