En inderdaad…..

We worden gastvrij onthaald door Herman , de eigenaar van de camping. Hij wijst ons alle faciliteiten en daarna kunnen we kiezen waar we willen gaan staan. Ook Albertje, mede eigenaresse, komt ons even begroeten. Het is niet meer druk op de camping. De nog aanwezige gasten zijn merendeel Belgen en enkele Nederlanders. Er staan overigens toch nooit meer dan 20 units. Ruimte is de policy hier. Herman had ons uitgelegd dat rond vijf uur een bel te horen zou zijn. Een uitnodiging voor een happy hour in een leuke gepotdekselde schuur die als bar is ingericht. Uiteraard vrijheid blijheid zegt Herman. Wil je komen prima; wil je liever niet, ook goed zo is de boodschap. En inderdaad we horen de bel en besluiten maar eens derwaarts te gaan. Aan een lange tafel zijn inmiddels een 5-tal echtparen aangeschoven die ons enthousiast begroeten. We bestellen ons drankje en onder gezellig gekeuvel vliegt het happy hour,dat ongeveer twee uur duurt, om. De volgende dag luieren we een beetje, proberen de vliegen die wel in groten getale aanwezig zijn, van ons af te slaan en voor we het weten zijn we weer in de bar aangeland. De volgende dag breken we op en met ons enkele andere gasten en zetten koers naar Lagos.