Dat werd tijd….

Jaja, ik weet het. Ik heb jullie schromelijk verwaarloosd de afgelopen 12 dagen. Wat is er in die tussentijd allemaal gebeurd? Nou eigenlijk heel weinig. Maar goed; verslag. Het duurde na onze aankomst wel even voordat het weer was opgekapt. Om precies te zijn zo’n 10 dagen Verder ook ruim een week voordat Jeanne weer een beetje op de been was. Sinds begin vorige week, in eerste instantie met een fleecje, geniet ze ook weer lekker van de zon dus herstel is daar. Wel is haar conditie dusdanig dat ook haar bewegingsruimte nog beperkt is. We passen wederom goed bij elkaar aangezien mijn loopvermogen ook nog steeds te wensen overlaat. Onze actieradius is dus niet zo groot maar we vermaken ons best op ons platje voor de camper. Dat zo af en toe afgewisseld met een uitstap naar het strand, een lunchje met gegrild visje of met een lekkere cataplana houden we het hier nog wel even vol. Op de camping is een tweede nieuw sanitairblok in aanbouw; geplande oplevering begin mei maar ik heb de stand van de bouw eens bekeken en de conclusie; tel daar maar een paar maanden bij op! Ook worden er tig nieuwe (niet mobiel zijnde) mobilhomes neer gezet. Het wordt zo langzamerhand een beetje een vakantie dorpje. Er wordt druk geschilderd en er is nieuw asfalt neergelegd. Het bloeiend groen begin ook zijn best te doen (de paars bloeiende bomen zijn jacaranda's) dus al met al binnen niet al te lange termijn klaar voor de grote stroom toeristen die deze zomer door de gehele Algarve worden verwacht.
Een paar dagen geleden staat er plots een giga off road camper achter ons. Ha, zeg ik tegen de eigenaar: net uit Marokko terug of er op weg naar toe? Nee, is het antwoord het is een proefrit want hij, de camper dus, is nog niet helemaal klaar. En, komt er achteraan, het is misschien niet zo’n goed idee om nu naar dat land te gaan met al die toestanden in die landen. Nee de eerste reis, zo zei hij, ging wellicht naar de Baltische staten, want daar had hij een vriend, of misschien naar Noorwegen. Nu hebben wij die beide bestemmingen ruimschoots doorkruist en ja, de wegen in sommige Baltische staten zijn wat minder van kwaliteit en in Noorwegen heb je nog wat, overigens meestal goede, gravelwegen, maar of je daar zo’n monstertruck voor nodig hebt? Het lijkt mij een gevalletje van een grote SUV met vierwielaandrijving kopen en vervolgens er in plat Nederland mee door de stad te rijden met als hoogte punt een keer een geplaveid bospad.
Gisteren was ik zo aardig (mooi weer goeie bui) om een tweetal mensen die voor de camping bij de bushalte stonden te wachten een lift aan te bieden. Het was een Frans echtpaar juist op de camping aangekomen die graag Lagos wilden bezoeken. Na het geven van de nodige toeristische info zet ik ze af in het centrum. Ik doe een boodschapje en zie plots een hoedje op de achterbank. Ai, hoedje van madame zeker. Bij de camping terug informeer ik welke franzosen die dag zijn gearriveerd. Het zijn er drie maar de uiterst behulpzame baliedame laat mij ook foto’s (ja, je paspoort wordt ingescand dus hebben ze je foto) zien en één daarvan komt mij enigszins bekend voor. Sherlock weet dan dus een perceelnummer. Eind van de middag wandel ik er naartoe. Meneer staat net voor de camper ziet mij aankomen met hoed, roept zijn vrouw en de oh’s,ah’s, ollala’s en mercie’s zijn niet van de lucht. Enigszins pedant grijnzend en tevreden over mijn speurwerk loop ik weer richting ons verblijf.