Vervolg leien dakje.......

Oke, dat is dus een gezegde voor iets geheel anders) 3 G op een smartfone en verdwijnende Google zoek gedoe en dan weer verdwijnt als je iets anders aanklikt. Grrrrr.... uiteindelijk vinden we een passend hotel met uitstekende keuken in Alencon. Vriendelijke ontvangst maar...... restaurant gesloten. Weet meneer een alternatief want restaurant noodzakelijk. Jawel, een Campagnile niet ver hier vandaan. Oké, doen we. We komen na drie keer een zoektocht te hebben uitgevoerd langs dezelfde rotonde uiteindelijk’ bij de laatste gribus die deze keten nog in gebruik heeft. Een soort motelachtig gedoe met een toch wel vriendelijke niet onknappe receptioniste die denk al alles aan haar receptie voorbij heeft zien trekken. Goed, we hebben een bed, voedsel dus wie heeft er nog wat te klagen. Nou.....ik zou zeggen....... ik ben de trotse bezitter van een voiture met CarPlay. Daar kun je de iPhone op aansluiten en bijvoorbeeld van de routeplanners gebruik maken. Ik kom er ,s avonds achter dat dit dus 10 gigbite aan data heeft opgeslorpt!!
Goed andere morgen, licht zonnetje, goede moed. De route is geruststellend rustig wat wel fijn is voor mijn lief. Een stopje voor een theetje en een stopje voor een hapje alles oké maar dan in de buurt van Tours ben ik even onoplettend. Nou niet echt, eigenlijk heel oplettend op een matrixbord boven de snelweg die mij, uiteraard in het Frans, waarschuwt voor naderende wegwerkzaamheden. Ik ben zo gefocust op deze melding dat ik niet door heb met hoge snelheid Tours binnen te rijden alwaar 90 km de limit is. Plots zie ik een lichtflits en realiseer me waarschijnlijk erg goed op de foto te staan. Dat wordt een vette prent!! We rijden welgemoed verder en discussiëren wie die prent gaat betalen., je moet toch ergens over praten niet waar. Plotseling het noodlot wilde ik zeggen, maar ik bedoel het noodweer toeslaat. Binnen 1 minuut
stort de hemel een zondvloed uit die al binnen een volgende minuut er voor zorgt dat er enkele auto,s op de kop langs de weg liggen. En nog enkele minuten later ons het spoor c.q. de weg weg totaal bijster is. Alarmlichten all overthe place, Jeanne roept stop ik wil er uit enig kan noch stoppen noch doorrijden maar het laatste moet om niet geheel geplet te worden door planerende auto,s voor, achter en naast ons. Na 10 bloedstollende minuten klaart het plots op en zien we aan de overzijde van de weg colonnes blauwe zwaailichten van hulptroepen. Kennelijk zijnde net aan de ontstane ravage ontsnapt want de volgende tientallen kilometers is er haast geen auto meer te bekennen.e stoppen maar eens voor een theetje en om op adem te komen en zoeken ons een passend hotelletje. Niet ver voorbij Bordeuax vinden we er eentje. Perfecte restaurant recensies. Ik toets het adres in en in het dorp aangekomen en na drie keer een rotonde (ja alweer) vinden we het. In mijn beste Frans verzoek ik een kamer maar helaas; complet. Weer maar verder op zoek en ja hoor na ongeveer een half uurtje en redelijk gaar vinden we een niet onaardig onderkomen. Met een glaasje wit uit onze wel goed werkend koelboxje en een stevige maaltijd met een super lekker toetje kunnen we deze dag besluiten. Inmiddels is duidelijk dat ik mijn beste blogvolgertjes bestookt heb met lege berichtjes waar voor excuus. Hopelijk werkt het nu, na het geheel overnieuw typen en hulp van een in Portugal verblijvende Wiskid, en krijgen jullie het tweede deel van ons verslagje wel te lezen!