Verzakking........

De laatste twee dagen regent het regelmatig. Eerst nog buitjes maar gisteren middag is het gaan hozen en dat zette zich voor tot begin van de avond. Ik sta een potje te koken als ik denk, huh we staan een beetje scheef geloof ik. We eten onze maaltijd ( zelf gesneden snijbonen de naam zegt het al natuurlijk) en als ik op sta moet ik toch echt een beetje mijn evenwicht zoeken. Een blik op het waterpasje bevestigd mijn gevoel: we staan dus echt scheef! Het is inmiddels zo goed als droog als ik gewapend met een zaklamp op inspectie ga. Jawel, door de overvloedige regen is de ondergrond aan één zijde van ons perceel erg zacht geworden. Mijn linkerachterwiel heeft zich inmiddels zo'n centimeter of 10/15 ingegraven. Dat wordt nog een leuke klus morgen zeg ik tegen Jeanne. We zoeken ons bedje op en proberen een houding te vinden waarbij we niet uit bed rollen. Ik stel nog voor ons vast te binden maar, ondanks het feit dat ik weleens heb begrepen dat sommigen stellen dat leuk vinden wil mijn lief daar niet aan. De andere morgen ben ik toch al vroeg wakker. Het is nog donker maar het "scheve" probleem houd mij kennelijk toch wel bezig. Zodra het licht is en ik in de kleren ben nog maar eens op inspectie. Oeps, dit ga ik niet zonder hulp op kunnen lossen. Als voorbereiding op de hulpdiensten sjouw ik alle attributen die zich in de buurt van de camper bevinden naar de andere kant van het perceel. Ik loop naar de receptie en leg mijn probleem uit. De aardige mevrouw gaat een collage bellen. Welgemoed loop ik terug naar ons scheef home en doe nog een koffietje. Na een uurtje nog geen hulptroepen dus nog een koffietje. Uur later nog niks. Uiteindelijk loop ik weer richting receptie. Het is duidelijk dat de behulpzame mevrouw iets niet meer helder op beeld heeft. Ze wil het elektra afsluiten waarop ik heftig nee zeg om daarna te vragen wanneer ik vertrek kortom, het duurt even voordat het kwartje valt. Als ik nogmaals duidelijk maak wat het probleem is zie ik iets van herkenning en een lichtroze blos spreid zich over haar wangen uit. Ze belt weer en nog eens maar kan kennelijk haar collega,s niet te pakken krijgen. Ik loop weer maar naar de camper en o wonder, er staat een vrachtwagentje met twee heren en een kabel. Ik zeg dat het schuin wegtrekken, wat ze van plan zijn en wat gezien de lengte van de vrachtwagen en de breedte van het pad wel zal moeten, niet gaat lukken. Natuurlijk weten de heren het beter dus vooruit proberen maar. Jawel, nog verder in de prut natuurlijk. Dan besluiten ze tot datgene wat in eerste instantie gemoeten had, ze halen een klein buldozertje. De kabel wordt weer bevestigd en nu recht naar achteren trekkend en ik gas gevend komt er beweging in en staan we weer op harde grond een blubber spoor achter latend.