We hebben er weer een paar....

Donderdag is kort na onze aankomst op de camping een stel gearriveerd met een Spaanse huurcamper. De man vraagt me in het Engels iets over de stroomkast en de camper wordt op zijn plaats gezet. Er komt een familie uit met een drietal kinderen. Ze spreken overduidelijk geen Spaans en al snel kom ik tot de conclusie: Scandinavisch en dan zeer waarschijnlijk Deens. Dat laatste omdat we vrienden hadden in Denemarken en ik daarvan enkele woorden Deens heb opgestoken. De volgende dag doen ze hun ding en valt mij op dat ze kennelijk geen stoelen hebben om buiten te zitten. Nu hebben wij altijd wat strandstoeltjes bij dus als we die aanbieden samen met wat krukjes zijn ze erg blij. Aan het eind van de dag hoor ik een Engels stel uitvoerig uitleg geven over wat en waar de Denen naar toe zouden moeten of kunnen gaan. Het hele scala van toeristische tips wordt gewenst of niet aan hun overgedragen want zij komen al wel 20 jaar in Spanje zo hoor ik hun zeggen. De Denen, kennelijk welopgevoede mensen knikken braaf bij alle tips en zeggen op de gewenste momenten oh, fantastisch en wat leuk en zo. Dat nu moet je met zo'n stelletje vakantieadviseurs niet doen. Ze zijn nog geen drie kwartier weg of de man komt weer terug met de mededeling dat dit de laatste keer is dat hij langs komt maar dat ze nog wat dingen hebben opgeschreven die wel heel van belang zijn. En weer volgt tenminste een kwartier uitleg. De Denen brengen voorzichtig in dat ze nog een week hebben voordat ze de camper weer moeten inleveren maar dat vermag de info stroom niet te remmen. Als hij weg is vraagt de Deen aan mij of we met de camper vanuit Nederland zijn vertrokken en waar we daar wonen. Kennelijk wilde hij even iets anders toeristische info over Spanje krijgen dus kletsen we wat over Denemarken en de plaatsen die we daar goed kennen. De volgende morgen, we zijn net uit bed, haalt Jeanne een fles water uit de berging. En wat ziet ze, het wandelend info centrum staat met een papiertje in de hand op de camper van de Denen te kloppen hoewel de gordijnen daar nog gesloten zijn. Hij geeft niet op en ja hoor, de deur wordt geopend en los gaat ie weer. Het blijkt dat ze gaan vertrekken en kennelijk nog iets belangrijks te melden hadden of nog waarschijnlijker graag dankbaar wilden worden uit gezwaaid! Nou dat laatste zal wat de Denen betreft wel het geval zijn.