Keek op de week.......

Het is dinsdag 24 oktober wanneer we de grensrivier, de Guadiana oversteken en onze klokjes een uurtje terug zetten. Uurtje tijdwinst dus want we zijn in Portugal. Nee, nog niet op de eindbestemming. Eerst nog eens even acclimatiseren in Cabanas de Tavira. Op camping Ria formosa kunnen we onze plek uitkiezen want erg druk is het er nog niet. De overwinteraars beginnen binnen te druppelen maar de hoos is er vanaf eind december tot eind april zo zegt een van de dames achter de balie. Dan staat het hier hartstikke vol. We installeren en nemen er ons gemak van. De volgende dag de fietsjes er uit. Je kunt hier, zei het over gravel paden tussen de zoutpannen, leuk fietsen. Het bruggetje wat je moet nemen om richting Tavira te gaan blijkt nog schever te hangen dan het altijd al deed. Het begint meer op een glijbaan te lijken. We fietsen een behoorlijk eind tot richting Pedro del Rey maar Jeanne is nog niet tevreden over de ondersteuning van haar fietsje. Die is onregelmatig. We rijden dan ook niet meer verder en terug bij de camper informeer ik bij Shinga wat nu nog het probleem kan zijn. Waarschijnlijk de afstelling in de wiel sensor zo krijg ik te horen. Komende week proberen ze een oplossing te vinden. Het bevalt ons goed op de camping en aangezien we pas 1 november worden verwacht in Lagos blijven we hier tot maandag beslissen we. Schuin naast ons staat een Frans echtpaar. Duidelijk overwinteraars maar van het zwijgzame type. Er kan geen bonjour of wat dan ook vanaf. Zij kookt de middag maaltijd en hij gaat ‘s middags jeu de boulen en zo is de taakverdeling daar duidelijk. Vrijdag komt een volgende camper met aanhanger en frans kenteken naast onze zwijgzame buren staan. Nu wordt er wel gegroet maar ja het zijn dan ook buren die een normale taal spreken natuurlijk. Deze Fransen zijn duidelijk van een ander slag. Ook wij krijgen direct begroetingen toegeroepen, duidelijk een gezellig stel. Ze bouwen er de gehele vrijdag en zaterdag lustig op los. Voortent, grondzeilen enfin de gehele winteruitrusting wordt geïnstalleerd en dat alles onder gekwetter en de zeer duidelijke aanwijzingen van mevrouw die alles regisseert.
Op zondag is er rust. Het stel scharrelt tevreden kijkend rond en is duidelijk voldaan over het resultaat van de noeste arbeid. En dan komt het. Zo tegen vier uur hoor ik accordeon muziek uit hun voortent komen. Mijnheer heeft een trekzak meegebracht! We neuriën gezellig mee met de Franse klassiekers die de man uit zijn apparaat weet te toveren en genieten van de sfeer die het toch wel meebrengt. Na een half uurtje denken we dat het onderhand wel weer genoeg is, althans voor ons dan toch, maar daar hebben we het wel even bij het verkeerde eind. Zijn repertoire is kennelijk zeer groot, of hij treed in herhalingen maar dat kunnen we niet goed beoordelen, dus het wordt ruim een uur voordat de man het opgeeft. Nu schijnt het dat je een instrument dagelijks moet bespelen om het goed te blijven beheersen dus dat beloofd wat voor de komende winter zo veronderstellen wij! Ondertussen hebben we nog een bijzonder momentje gehad. Het bruggetje waarvan ik hier eerder melding maakte blijkt, als we zaterdag nog even richting Tavira fietsen voor een gegrild visje, zonder iets van een aankondiging aan begin van het fietspad, plotsklaps gesloten. Omrijden dus maar, zo gaan de dingen hier soms.
Verder is ons tijdritme toch wel een beetje in de war gegooid. In een week twee uur de klok achteruit lijkt fijn, lekker lang uitslapen, maar dat werkt, bij mij althans, niet echt dus ben ik de laatste dagen nog al vroeg uit de veren.