Met een boemeltje…..

Er is hier namelijk een echt stationnetje waar je op het treintje kunt stappen. En dat doen we. Bestemming: Vila Real de Santo Antonio het eindpunt van de spoorlijn. Het stadje ligt aan de rivier de Rio Gualdiana die de grens vormt tussen Portugal en Spanje. We zwerven er wat rond, hoewel je dat eigenlijk niet kunt zeggen aangezien de markies van Pombal (een beroemde 18e-eeuwse minister) het stadje met passer en liniaal heeft ontworpen en het dus de vorm heeft van een dambord. Het centrale plein is ook rechthoekig en heeft een obelisk van waaruit mooie banen naar de randen van het plein lopen. We laten de horeca op het plein links liggen en duiken even verderop een zijstraatje in waar ik een bord heb gezien waaruit ik afleid dat ik hier Bacalhau kan scoren. Wanneer we buiten de menukaart bestuderen kom ik tot de conclusie dat er inderdaad op allerlei wijze Bacalhau wordt geserveerd alleen helaas geen Balcalhau de cozinho op de kaart staat. Net wanneer we overwegen dan maar wat verder te zoeken steekt een ober zijn hoofd buiten de deur. Wat ik wil eten vraagt hij. Ik maak melding van mijn vurige wens stokvis te eten maar niet gegrild en niet a Bras maar gekookt waarop de man zegt: geen probleem. Hij loodst ons naar binnen en jawel, een kwartiertje later smikkel ik dat het een lieve lust is.