Scottish border

Die passeren we al snel als we 's morgens noordwaarts rijden. We zien de borden Gretna green. Hoewel super toeristisch moeten we dat natuurlijk zien. Als we er aan komen staan er al een aantal bussen op het giga parkeer terrein 'coaches only' maar is het nog redelijk rustig. We vervoegen ons bij het museumpje van de oude smederij en duiken in het verleden van de trouwerijen. In het kort: op een bepaalt moment in het verdere verleden is in Engeland geregeld dat je pas op je 21e, zonder toestemming van je ouders, kunt trouwen. Laat nu in Schotland het mogelijk zijn op je 16e te trouwen zonder toestemming maar gewoon omdat je het beiden wilt. Je had dus niet meer nodig dan een adres in Schotland en laat nu het eerste huis op 2 meter van de grens van de plaatselijke smid zijn. Die man, en zijn vrouw, waren niet te beroerd om de jongelui te helpen en hun in de echt te verbinden. Indien nodig werd de datum op de acte van het huwelijk enigszins vervroegd zodat het geen 'moetje' leek. Goed wat is het geval 1929 stopte de smid en zijn vrouw. De smidse werd door een beheerder overgenomen en in de 11 jaar dat hij de scepter zwaaide sloot hij meer dan 5000 huwelijken. En vandaag beste blogvolgers hadden wij de eer aanwezig te zijn als getuigen van twee echtparen die hun huwelijk hier kwamen bevestigen! Hoe come? Wel we lopen door de oude smidse als we worden gevraagd of we een kwartiertje hebben voor een huwelijks ceremonie en of we daarbij en getuige en fotograaf willen zijn. Of course willen we dat. We duiken achter een gordijn en ja hoor, daar staan de stralende echtelieden. Wij worden geacht met de vier klaar liggende mobieltjes en een telefoontoestelletje zo veel mogelijk foto's van de ceremonie te maken. Het duurt ongeveer een kwartiertje en we maken tig foto's tot groot genoegen van de koppeltjes. We worden uitbundig bedankt en met een foto samen met de echtelieden nemen we afscheid, een leuke ervaring rijker. Richting Ayr onze volgende stop van waar we de stad Glasgow zullen bezoeken.