Een vroegertje....

Het is vanmorgen rond 04.30 als mijn luikjes open gaan en wat ik ook probeer, niet meer dicht willen vallen. Mooi de tijd om, nu we voor a.s. donderdag de ferry hebben geboekt om huiswaarts te keren, een overpeinzing over deze reis te schrijven.
Engeland en Schotland. Twee juwelen. Schotland veel heroïek, clans en koningen. Engeland vaak voorname adel, fraaie buitens en schattige cottages. De verschillende landschappen zijn prachtig. Soms liefelijk soms woest maar steeds indrukwekkend. De bewoners zijn vriendelijk, behulpzaam en ook nog eens zeer beleefd. Hoe het met je gaat, willen ze als eerste weten als ze je ontmoeten en hoewel misschien een automatische vraag heb je toch de indruk dat ze die welgemeend stellen. Het is ook een land van tegenstellingen. Goed verzorgde woongebieden steken soms schril af tegen verloederde wijken met (rijen)woningen. Hier is ook een verschil tussen Schotland en Engeland en dan die laatste met name het zuiden. De bouwstijlen in Schotland zijn sober. Materiaal veel weggestucd/gespoten en vaak hangen de vellen aan de kozijnen. Geen mooie architectuur of gebruik van bijzonder materiaal. Engeland heeft meer oudere woningen en per streek wordt er ook vaak passend materiaal gebruikt. Voortuinen zijn meestal niet echt een voorbeeld van geslaagd tuin onderhoud hoewel ze toch erg gek zijn met tuinen, staan meestal volgeplempt met afval bakken en verharding en een glimmende bolide. Want ook dat valt op, met name op de campings in Schotland. Voor de hier zeer geliefde caravan van fors formaat staat een auto van het type Land of Range Rover of een Mercedes van een gelijk type of een ander bakbeest van een auto. Geen ouwe barrels, nee veelal net uit de verpakking. Je krijgt het gevoel dat ze hier bonnetjes bij de boodschappen krijgen voor een fikse korting op zo,n apparaat. Natuurlijk ook wat onderzoek gedaan en jawel hoor, evenals in Duitsland zijn de auto,s van deze klasse tot gauw een 40 mille goedkoper dan in Nederland. Overigens blijft het nog een bak geld natuurlijk. Het is duidelijk: er is een grote groep haves en een nog grotere groep haves not in dit land en ze hebben wel gemeen dat de heilige koeien vrijwel net zo goed verzorgt worden als de in grote getale aanwezige ( meestentijds welopgevoede) honden. Rest nog het wegennet. Voor ons soms vreemd aandoend. Nee, niet dat links rijden of de soms wel erg smalle wegen. Dat went verrassend snel. De kwaliteit, dat is wat me heeft verbaasd. Je verwacht in dit toch wel welvarende land wegen zoals in Frankrijk of Duitsland maar dat is zeker niet het geval. Heel wisselend in kwaliteit en vaak doet het denken aan Italië. En dan de wijze waarop de wegen worden gebruikt. Vierbaans wegen met gelijkvloerse kruisingen zijn veel voorkomende. Nauwelijks invoegstroken, dus God zegen de greep. Tel daarbij op dat er ook gewoon tractoren aan het verkeer deelnemen en je ziet het (onrustige) beeld voor je. Op de M snelwegen ontbreken de grote parkeerplaatsen hoewel er toch nog al eens een bord staat dat je aanraad op tijd rust te nemen. Waar dan, vroegen wij ons vaak af. Maar goed, hebben we genoten van onze reis, de landschappen de dorpjes en steden en de mensen? Absoluut het was geweldig!