Over bitterballen, erwtensoep en een buurvrouw....

Alsof ik na mijn bezoek aan de huisarts en de extra zuurstof die ik kreeg nog behoefte had aan activiteiten. Eigenlijk niet, dus besluiten we om ons avondeten gemakkelijk te maken en wat uit de vriezer te nuttigen. Aldus besloten trek ik de vriezer open en nee toch...de ijsklontjes die ik gisteren al wat waterig had gevonden zijn nu helemaal tot vloeibaar teruggekeerd. Een snelle doch iets te late controle leert dat de koelkast/vriezer, hoewel het controle lampje nog geruststellend blauw brand, geheel niet meer vries of koelt en alles wat veelbelovend nog op nuttigen lag te wachten geheel ontdooid is.
Met pijn in het hard pak ik een aantal vuilniszakken waar achtereenvolgens de overheerlijke eigen gemaakte erwtensoep, goulash, paella, de niet eigen gemaakte bitterballen en een voorraadje kipfilet en filetlapjes verdwijnen. Ook de vleeswaren uit de koelkast en nog een en ander dat niet in een potje of zo zit volgt dezelfde weg. Wat nu?. Allereerst zien een draagbaar koelkastje te scoren want eventuele reparatie gaat natuurlijk wel ff duren. Wel kan ik nog proberen of hij eventueel wel op gas werkt maar het duurt wel even voor dat duidelijk is en aangezien we toch wel graag een koud wijntje drinken rij ik als een speer naar de plaatselijke Chinese winkel, zeg maar een soort Action, maar daar kunnen ze me niet helpen. Dan maar naar de Decatlon in Portimao. Daar hebben ze er een op 12 volt. Liever heb ik er een op 220 dus nog naar een paar winkels maar ik kom niet aan het verlangde apparaat. Weer maar terug naar de Decla en daar kom ik tot de ontdekking dat ze er ook een omvormer bij verkopen dus aanschaffen die handel. Op de terugweg even langs de Inter Marche voor een kip piripiri zodat we wat te eten hebben en als ik dan, ondanks de toegediende extra zuurstof, enigszins afgepeigerd terug kom zegt Jeanne; ik denk dat de koelkast het weer doet want het flesje water in de vriezer begint de bevriezen. Nou, hebben we toch een leuk koelkastje voor in de auto als we eens gaan picknicken nietwaar.
O en dan hebben we nieuwe buren gekregen. Een Frans koppel die twee dingen fanatiek doen te weten, fietsen en telefoneren. Dat fietsen is heel fijn want dat doen ze echt wel een paar uur achterelkaar dus dan is het stil op hun platje. Maar ze zijn nog niet terug of er wordt getelefoneerd. Nou ja denken jullie natuurlijk en wat dan? Nou niks ware het niet dat mevrouw dat uren achterelkaar volhoud, ze heeft waarschijnlijk 10 kinderen, en eigenlijk geen telefoon nodig want ze kan het mijn inziens gewoon rechtstreeks aanroepen. Goed, vandaag begint de dag voor het eerst in weken enigszins bewolkt wat voor mij wel fijn is aangezien ik met mijn in te slikken pillen eigenlijk niet in de zon mag. Verder alles oké in Lagos, straks een zondagse lunch met arroz de marisco en dan beetje luieren uit de zon.